فروشگاه اینترنتی جهان کالا

شاهنامه فردوسی

روایت شاهنامه فردوسی چون جمشید به آذربایجان رسید روزی بود که آفتاب به نقطه حمل آمده و بهار آغاز شده بود ،چون آفتاب طلوع کرد و پرتو آفتاب بر آن تاج و تخت افتاد ، شعاعی در نهایت روشنی پدید آمد و چون شعاع و انوار نور را شید می گویند ، این لفظ را بر جم افزودند و وی را جمشید گفتند و در آن روز جشنی عظیم برپا کردند و آن را روز را نوروز نام نهادند. جهان انجمن شد بر تخت اوی فرومانده از فره بخت اوی به جمشید بر گوهر افشاندند مر آن روز را روز نو خواندند از آن پس ، چون جشن نوروز همزمان با نو شدن سال و تحول در طبیعت بوده است تقریبا همه سرایندگان و شاعران به این تغییر و دگرگونی توجه ویژه نموده اند و هر یک مطابق با زمینه فکری خود در وصف نوروز ، بهار ، چمن ، گلستان و شکوفه ، استادانه و با نازک خیالی ، شعر سروده اند . گویندگان توانای شعر فارسی  با زبردستی تمام دیبائی نگارین در کارگاه ذوق و اندیشه می بافند که تار و پود آن الفاظ منسجم ، روان و نقش و نگار دلفریب آن ، آفریده طبع لطیف و قدرت ابداع آنها در تصویر جمال هستی است .